هزینه آزمون: 7 USD
اضطراب اجتماعی که گاهی اوقات به عنوان هراس اجتماعی نیز شناخته می شود، نوعی اختلال اضطرابی است که باعث ترس شدید در محیط های اجتماعی می شود. افراد مبتلا به این اختلال در صحبت با مردم، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات اجتماعی مشکل دارند.
آنها از قضاوت یا موشکافی توسط دیگران می ترسند. آنها ممکن است بدانند که ترسشان غیر منطقی است اما نمی توانند بر آن غلبه کنند.
اضطراب اجتماعی با کمرویی متفاوت است. کمرویی معمولاً کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. اضطراب اجتماعی مداوم و ناتوان کننده است. این اختلال می تواند عملکرد اجتماعی فرد را در موارد زیر تحت تأثیر قرار دهد:
طبق برآورد انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) تقریباً 15 میلیون بزرگسال آمریکایی دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند. علائم این اختلال ممکن است از حدود 13 سالگی شروع شود.
علائم این اختلال همانطور که از نام آن بر می آید در شرایط اجتماعی ایجاد می شوند. علائم این اختلال به صورت جسمانی و روانشناختی بروز می کنند.
طبیعی است که گاهی احساس اضطراب کنید. با این حال، وقتی دچار هراس اجتماعی هستید، دائماً ترس دارید که توسط دیگران قضاوت شوید یا در مقابل آنها تحقیر شوید. شما ممکن است از موقعیت های اجتماعی مانند موارد زیر اجتناب کنید:
علائم اضطراب اجتماعی ممکن است در همه شرایط وجود نداشته باشد. می توانید اضطراب محدود یا انتخابی داشته باشید. به عنوان مثال ، علائم ممکن است فقط هنگامی رخ دهد که در مقابل مردم غذا می خورید یا با غریبه ها صحبت می کنید. اگر یک مورد شدید داشته باشید علائم می تواند در همه جنبه های اجتماعی رخ دهد.
علت دقیق هراس اجتماعی ناشناخته است. با این حال ، تحقیقات فعلی از این ایده پشتیبانی می کند که ناشی از ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیک است. تجربیات منفی نیز ممکن است در ایجاد این اختلال نقش داشته باشد ، از جمله:
ناهنجاری های جسمی مانند عدم تعادل سروتونین ممکن است در این شرایط نقش داشته باشد. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز است که به تنظیم خلق و خو کمک می کند. آمیگدالای بیش فعال (ساختاری در مغز که پاسخ ترس و احساسات یا افکار اضطراب را کنترل می کند) نیز ممکن است باعث این اختلالات شود.
ممکن است کودک با یادگیری رفتار یکی از والدین خود که دارای اختلال اضطراب است ، دچار اختلال اضطراب شود. همچنین کودکان می توانند در اثر تربیت در محیط های کنترل کننده یا محافظت بیش از حد، دچار اختلالات اضطرابی شوند.
به منظور تشخیص اضطراب اجتماعی در گام نخست می توان از تست های استاندارد مانند تست اضطراب استفاده نمود. با استفاده از راهکارهای ارائه شده در بخش تست لوکال سایکولوژی ممکن است بتوانید به خوددرمانی بپردازید. در شرایط حادتر لازم تا مراحل بعی را طی کنید.
ممکن است اضطراب شما ناشی از مسائل پزشکی باشد بنابراین ارزیابی توسط آزمایش های پیشنهادی پزشک یا روانپزشک می تواند به شما در رابطه با این مساله کمک نماید.
در این مرحله در صورتی که اضطراب شما زیاد باشد ما پس از انجام تست برای ارجاع به روانشناس به شما هشدار خواهیم داد. لطا این هشدارها را جدی گرفته و در اولین فرصت به یک درمانگر متخصص در حوزه اضطراب مراجعه نمایید.
انواع مختلفی درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی توسط متخصصی مورد استفاده قرار می گیرد. نتایج درمان در افراد مختلف متفاوت است. بعضی از افراد فقط به یک نوع درمان نیاز دارند. با این حال، برای عده ای بیش از یک مورد نیاز داشته باشند. گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:
این روش درمانی به شما کمک می کند یاد بگیرید که چگونه اضطراب را از طریق آرامش و تنفس کنترل کنید و چگونه افکار منفی را با افکار مثبت جایگزین کنید.
این نوع درمان به شما کمک می کند تا به تدریج با موقعیت های اجتماعی روبرو شوید، نه اینکه از آن اجتناب کنید.
این روش درمانی به شما کمک می کند مهارت ها و فنون اجتماعی را برای تعامل با افراد در محیط های اجتماعی فرا بگیرید. شرکت در گروه درمانی با دیگران که ترس مشابهی دارند ممکن است باعث شود کمتر احساس تنهایی کنید. درمان گروهی به شما فرصتی می دهد تا مهارت های جدید خود را از طریق نقش آفرینی تمرین کنید.
اگر وضعیت شما با درمان و تغییر شیوه زندگی بهبود نیابد، درمانگر شما ممکن است داروهایی برای درمان اضطراب و افسردگی تجویز کند. این داروها اختلال اضطراب اجتماعی را درمان نمی کنند. با این حال ، آنها می توانند علائم شما را بهبود بخشند و به شما در عملکرد روزمره کمک کنند. ممکن است مصرف دارو برای بهبود علائم شما سه ماه طول بکشد.
داروهای مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی شامل Paxil ، Zoloft و Effexor XR است. روان پزشک شما ممکن است این داروها را با دوز کم شروع کرده و برای جلوگیری از عوارض جانبی ، به تدریج آن را افزایش دهد.
هشدار- هیچ یک از داروهای گفته شده بدون تجویز روانپزشک قابل استفاده نیست. روانپزشک پس از ارزیابی کامل شما تمامی جوانب تخصصی را در نظر می گیرد و سپس داروی مورد نظر را برای تان تجویز می کند. بنابراین از مصرف خودسرانه این داروها اکیدا خودداری نمایید، چرا که عوارض آن ممکن است عواقب جبران ناپذیری داشته باشد.
طبق برآورد انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا ، حدود 36 درصد از افراد دارای اضطراب اجتماعی تا زمانی که حداقل 10 سال علائم نداشته باشند با پزشک صحبت نمی کنند.
افراد مبتلا به هراس اجتماعی برای کنار آمدن با اضطراب ناشی از تعامل اجتماعی ممکن است به مواد مخدر و الکل روی بیاورند. اگر هراس اجتماعی درمان نشود، می تواند منجر به سایر رفتارهای پرخطر شود. تغییر سبک زندگی و روان درمانی می تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا در شرایط اجتماعی با اضطراب و عملکرد خود کنار بیایند.
از اضطراب اجتماعی خود نترسید. قرار نیست این اختلال زندگی شما را کنترل کند. اگرچه ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد، اما روان درمانی و یا دارو می تواند به شما کمک کند تا در موقعیت های اجتماعی احساس آرامش و اطمینان بیشتری کنید.
به عنوان نخستین گام بیایید و تست اضطراب اجتماعی را انجام دهید. این تست به شما کمک می کند متناسب با اضطراب خود راهکارها و توصیه های کاربردی را دریافت کنید. متخصصین ما تلاش نموده اند تا مسیرمناسب، برای حل این مسئله را برای تان ترسیم نمایند.
نشانی ایمیل شما محفوظ می ماند
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.