روانکاوی تلفنی و آنلاین: آیا می تواند کارکردی داشته باشد؟

روانکاوی تلفنی و آنلاین:

روانکاوی تلفنی و آنلاین چطور می تواند به مواردی که در پروسه روانکاوی حائز اهمیت است بپردازد؟ مواردی از جمله  بررسی مقاومت ها، اتحاد درمانی، بررسی چگونگی بروز عواطف ناخوداگاه و فانتزی ها

استفاده از تلفن برای پیشبرد جلسات در سال ۱۹۵۰ برای جلوگیری از ختم درمان برای بیمارانی در نظر گرفته شد که از جلسات حضوری هراسان بوده و یا مجبور به نقل مکان بودند. اما این روش روانکاو و آنالیزاند (درمانجو) را با پدیده هایی همچون قطع ارتباط بی موقع، وجود صداهای مزاحم، عدم اعتماد به امنیت خطوط تلفن ( گاهی آنالیزاند از امکان شنود تلفنی شکایت می کند که جدای از اینکه تا چه اندازه به دنیای نا امن درونی وی اشاره می کند، یکی از دغدغه های ابتدایی جلسات تلفنی بوده است) و همچنین نادیده گرفته شدن علایم بالینی قابل مشاهده در جلسات حضوری، رو به رو می کند.

تلفن و تماس آنلاین می تواند باعث محدود شدن سرنخ های دیداری شود اما در این حالت، ارتباط از طریق گوش و نه چشم برقرار می شود و این حالت می تواند یادآور روزهای نخستین زندگی شود، زمانی ‌که جنین در رحم مادر تا زمان تولد نگه داشته می شود و ارتباط بین مادر و کودک از طریق جریان خون و بند ناف شکل می گیرد. جلسات تلفنی و آنلاین نیز همانند محیطی ساکت امّا نگه دارندۀ مادرانه عمل کرده، تمرکز بر پیوستگی عواطف را تقویت کرده و اجازۀ بروز، تحمّل و تأمل دربارۀ عواطف شدید را فارغ از کنش های تکانشی فراهم می کند و با برداشته شدن نگاه ها، گوش سوم به کار می افتد و اجازه کنکاش ناخوداگاه مراجع را به روانکاو می دهد. زمانی که مجرای دیداری بسته شود، حساسیت نسبت به صدا بیشتر می شود. صدا، راهی جایگزین برای فهم ایجاد می کند.  اکنون تُن صدای روانکاو تنها عامل برانگیزاننده پاسخ ها در مراجع می شود. در واقع روانکاو نمی تواند برخی علایم بدنی مراجع را ببیند، امّا از فاکتورهای دیگری مانند تعلّل در صحبت کردن، گریان بودن، بند آمدن تنفس، و تغییر تن صدا استفاده میکند؛ نشانه هایی که از گفتار، بیانگرتر هستند. روانکاوی تلفنی و آنلاین به تحلیل صدا و واژه ها  تبدیل می شود: کلمه جایگزین تماس دیداری می شود. در روانکاوی تلفنی و آنلاین، صدای ناخوداگاه از طریق صحبت ها و تداعی آزاد، لحن بیان واژه ها، تعلّل، لغزش کلامی و سکوت منتقل می شود. همانطور که فروید اظهار کرد، روانکاو از طریق ناخوداگاه خود، پیام های منتقل شده از ناخوداگاه مراجع را  در قالب مواردی که گفته شد، دریافت کرده و آن ها را در قالب کلمات تفسیر می کند. همانند خطوط تلفن که مسئولیت انتقال پیام ها را در غیبت تصویر به عهده گرفته اند.

از آن جایی که مقاومت در درمان به دنبال اضطرابی است که مراجع توان مواجه شدن با آن را ندارد، جلسات تلفنی هم از این قاعده مستثنی نیستند و اتفاقاتی همچون فراموش کردن جلسات، آرام صحبت کردن، استفاده نکردن از هدست، دور شدن از میکروفن، پذیرش تماس های دیگر و صحبت کردن به شیوۀ گپ های اجتماعی، سکوت های طولانی، سرفه کردن، پرداخت نکردن به موقع هزینه جلسات، درخواست های مکرر جابه جایی زمان از سوی مراجع را می توان نمونه هایی از مقاومت های درمان تلفنی دانست. برخی مراجعین  برای اجتناب از مواجهه با حس محرومیت و ناکامی، اصرار به دیدن چهره روانکاو دارند (تماس تصویری) و برخی مخالفت می کنند، زیرا مایل اند که تعارض خود را مخفی کنند؛ تعارضی که در چهره شان آشکار است، انگار چهره تنها نشانۀ پریشانی آنان است!

روانکاوی تلفنی در کار با آنالیزاندی که تروماهای شدیدی در زندگی اش تجربه کرده، فضای مناسب تری فراهم میکند تا بتواند بر ترس های مربوط به صمیمیت غلبه کند و از افشای بخش های ناخوشایند خود کمتر خجالت زده شود، چون تغییرات جسمانی که هنگام نمایش بخش کودکانه شان ظاهر میگردد، دیده نمی شوند. در مواقعی که روانکاو و آنالیزاند با شرایطی رو به رو می شوند که  عاملی مانع از  تداوم تحلیل است، روانکاوی تلفنی و آنلاین بهترین گزینه در مقابل  گزینه ختم درمان به حساب می آید. دلایلی مانند مسافرت کاری، نقل مکان، بیماریهای موقت روانکاو یا مراجع و یا بیماری های فراگیری همچون ویروس کرونا. استفاده ازتلفن در برخی موارد همچون مراجعینی که توانایی حفظ اتحاد درمانی و سهیم شدن در مسئولیت مدیریت محیط درمان را ندارد و یا آنالیزاندی با ساختار شخصیتی مرزی همراه با تمایلات خودکشی یا مراجعینی که در غیاب تصویر روانکاو به شدت مضطرب شده و نتواند بر تصویرسازی  تکیه کند، میتواند حس بریدگی و جدا شدن را برانگیزاند که می تواند گزینۀ سختی باشد؛ اما با این وجود برخی روانکاوان معتقدند که حفظ تداوم درمان به‌ وسیلۀ تکنولوژی، هنری حرفه ای است که بر پایۀ ارتباط ناخودآگاه زوج تحلیلی (درمانگر- درمانجو) استوار است و می تواند محدودیت های مسافت را پشت سر بگذارد.

در نهایت روانکاوی در پاسخ به سوالی که پرسیده شد چنین پاسخ می دهد:

” با استفاده از تکنولوژی، ما جریان درمان را ادامه می دهیم، همانطور که زندگی ادامه دارد و در این حالت نسبت به آنچه از دست رفته و یا ایجاد محدودیت کرده حساسیت نشان می دهیم و از این طریق به آنالیزاند کمک می کنیم تا در برابر احساساتی که در مواجه با فقدان  رو به رو میشود گشوده تر باشد، سپس ما و آنالیزاند آزاد خواهیم بود تا برای برقراری ارتباط ناخودآگاه از طریق صدا به فهمی دقیق تر دست پیدا کنیم ”

در صورت تمایل شما نیز می توانید وارد پروسه روانکاوی آنلاین شوید.